നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളെ തടവിലാക്കാം
നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളെ കഴുവിലേറ്റാം
ഞങ്ങളുടെ അക്ഷരം ചുട്ടെരിക്കാം
ഞങ്ങളുടെ വാക്കിനെ ഞെരിച്ചമരത്താം
പക്ഷേ
തുറുങ്കു ചുമരിന്നുമപ്പുറത്തെങ്ങാന്‍
തൂക്കുമരത്തിന്നു കീഴെയെങ്ങാന്‍
ഒരു സങ്കടത്തിന്റെ തുണ്ട് വീണാല്‍
ചെറു രോദനത്തിന്‍റെ ചിന്തുണര്‍ന്നാല്‍
ഉടനെയായ് ഞങ്ങളുടെ ആരവമുയരും
പോരാടുവനായ് വീണ്ടും കരങ്ങള്‍ കൊരുക്കും
പിന്നെ
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണില്‍ ഇരുള്‍ നിറഞ്ഞാലും
നിങ്ങളുടെ സൂര്യനെ അസ്തമിപ്പിക്കും
ഞങ്ങളുടെ ഇന്നിനെ ബലിനല്‍കിയെങ്കിലും
നാളെയുടെ പൂക്കള്‍ക്ക് പുതുപുലരി തീര്‍ക്കും
എന്നിട്ട്‌
പാരില്‍ മുഴുവന്‍ സമമായ്‌ പരക്കുന്ന
ചുവന്ന നിലാവുദിച്ചു വരാന്‍
തമസ്സിന്‍ വിഹായസ്സിലെന്നെങ്കിലും
ഒരമ്പിളിതുണ്ടിനെ കാണുംവരെ
പൌര്‍ണമി കാണാതെ ചാകേണ്ടി വന്നാലും
അമാവാസിയായിരം കാത്തിരിക്കും
സിരകളില്‍ വീര്യം നിറചിരിക്കും
കണ്‍കളില്‍ താരം നിറഞ്ഞിരിക്കും
No comments:
Post a Comment